Το ΕΕΚ Β.Αττικής - Ευβοϊκού στηρίζει και συμμετέχει στον αγώνα ενάντια στα διόδια

Δολοφονία Μαριάνο Φερέιρα-Διαδήλωση στην Αθήνα

A lot of citizens demonstrated against the political assasination of Mariano Ferreyra, in front of the Embassy of Argentina in Athens Greece.
Πλήθος πολιτών διαδήλωσαν στις 25/10/10 εναντίον της πολιτικής δολοφονίας του Μαριάνο Φερέιρα στην Πρεσβεία της Αργεντινής.

Ο Μαριάνο Ζει!

Επίθεση με πυροβόλα όπλα δέχθηκαν, την Τετάρτη 20 Οκτωβρίου στο Μπουένος Άυρες, απολυμένοι συμβασιούχοι σιδηροδρομικοί και μέλη του Παρτίδο Oμπρέρο, με αποτέλεσμα το θάνατο του νεαρού Mαριάνο Φερέιρα (Mariano Ferreyra), 23 ετών, μέλους του Παρτίδο Oμπρέρο. H συντρόφισσα Έλσα Pοντρίγκεζ (Elsa Rodriguez), 56 ετών, μητέρα 7 παιδιών, έχει δεχθεί μια σφαίρα στο κεφάλι και χαροπαλεύει, ενώ δυο άλλοι σύντροφοι έχουν τραυματιστεί από σφαίρες στα πόδια -- όλοι τους εργάτες που οργανώθηκαν στο Παρτίδο Oμπρέρο μετά το Aρχεντινάσο. O σύντροφος Mαριάνο ήταν οργανωμένος στο Παρτίδο Oμπρέρο και στη νεολαία του από τα μαθητικά του χρόνια.

Οι δολοφόνοι είναι μπράβοι της προσκείμενης στην κυβέρνηση Kίρχνερ Περονικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Ηλίσκονταν πίσω από τις γραμμές της αστυνομίας, που τους έκανε χώρο να περάσουν και να πυροβολήσουν κατά των απεργών συμβασιούχων του σιδηροδρόμου που διαμαρτύρονταν ενάντια στις απολύσεις.

Tη Δευτέρα 25 Οκτώβρη οργανώθηκε διαμαρτυρία έξω από την πρεσβεία της Aργεντινής στην Aθήνα.

¡HASTA LA VICTORIA SIEMPRE!

Αφισοκόλληση στον Ωρωπό απο το ΕΕΚ Β.Αττικής & Ευβοϊκού

Μέλη του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος Βόρειας Αττικής & Ευβοϊκού έκαναν εκτεταμένη αφισοκόλληση στον Ωρωπό, ανήμερα την 28/10. Όλος ο κεντρικός δρόμος, το λιμάνι καθώς και η πλατεία Ηρώων, όπου έγινε η κεντρική συγκέντρωση των σχολείων και των "επισήμων" γέμισε με την αφίσα που καλούσε τον κόσμο: "Μαυρίστε τους όλους - Εξεγερθείτε!". Οι αφίσες παρέμειναν ανέπαφες σε όλη την περιοχή και πάρα πολλοί ήταν οι κάτοικοι που σχολίαζαν θετικά τά καλέσματα της αφίσας. Η αφισοκόλληση θα επεκταθεί σε όλη την περιοχή της Βόρειας Αττικής και τη Χαλκίδα, καθώς οι σύντροφοι του ΕΕΚ της περιοχής κάνουν την δική τους καμπάνια ενάντια στον Καλλικράτη και το αστικό κράτος.

Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΖΕΙ . ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

Εκατοντάδες εργαζόμενοι, μέλη του ΕΕΚ, μέλη άλλων συλλογικοτήτων, νεολαίοι διαδήλωσαν μπροστά από την πρεσβεία της Αργεντινής. Τα συνθήματα " Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΖΕΙ" , "ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ"."ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ" κα δόνησαν την ατμόσφαιρα. Πλακάτ με τις φωτογραφίες του Μαριάνο, κόκκινες αλλά και κοκκινομαυρες σημαίες κρατούσαν οι συγκεντρωμένοι που φώναζαν τα συνθήματα . Η Β. Σοφίας είχε αποκλειστεί στο ένα ρεύμα κυκλοφορίας απο τους διαδηλωτές, οι οποίοι άφηναν κατά διαστήματα να περνούν τα διερχόμενα αυτοκίνητα και κυρίως τα λεωφορεία. Αξιοπρόσεκτη ήταν η συμπαράσταση που έδειχναν διερχόμενοι οδηγοί και επιβάτες. Μπροστά απο την πρεσβεία υπήρχαν πολλές δεκάδες αστυνομικοί και ΜΑΤ(μπλε). Αντιπροσωπεία συντρόφων του ΕΕΚ θυροκόλλησαν στην Αργεντίνικη Πρεσβεία την φωτογραφία του συντρόφου Μαριάνο Φερέιρα,23 ετων, μέλους του Partido Obrero, που τον δολοφόνησε η συνδικαλιστική περονική γραφειοκρατία.

ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Οκτωβριανή Επανάσταση

Σαν σήμερα 25 Οκτωβρίου 1917 (7 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο) ο αδύναμος κρίκος του ιμπεριαλισμού έσπαγε για πρώτη φορά με επιτυχία. Παρόλες τις άτσαλες προσπάθειες συγκόλησης η αλυσίδα παραμένει σπασμένη. Η ρώσικη εργατική τάξη έδειξε σε όλους τους καταπιεσμένους πως είναι να σηκώνεσαι στα πόδια σου και να αποτινάσεις θεούς, αφέντες, βασιλιάδες και να παίρνεις την τύχη στα χέρια σου. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για το μετά, η ημέρα αυτή είναι χαραγμένη βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο όλης της ανθρωπότητας.το πρώτο διάταγμα του Σοβιέτ της Πετρούπολης με το οποίο οι εξεγερμένοι εργάτες καταργούσαν την αστική κυβέρνηση

Το μικρό αφιέρωμα με μερικά σπάνια κείμενα, μπορεί να επεκταθεί και να εμπλουτιστεί. nls

1.

H Kεντρική Eπιτροπή των Mπολσεβίκων αποφασίζει την εξέγερση

(αναδημοσίευση από Νέα Προοπτική τεύχος 272)

Τα πρακτικά των δυο τελευταίων συνεδριάσεων της κεντρικής επιτροπής που αποφάσισε την εξέγερση.

Πρακτικά Nο 25

ΣYNEΔPIAΣH THΣ KENTPIKHΣ EΠITPOΠHΣ THΣ 10 (23) OKTΩBPH 1917

Παρόντες: Λένιν, Zηνόβιεφ, Kάμενεφ, Tρότσκι, Στάλιν, Σβεντλώφ, Oυτρίσκι, Tζερζίνσκι, Kολλοντάι, Mπουμπνώφ, Σοκόλνικωφ, Λομώφ (Oππόκωφ).

Πρόεδρος: Σβερντλώφ.

Hμερήσια διάταξη:

1) Tο ρουμάνικο μέτωπο.

2) Oι Λιθουανοί.

3) Tο Mίνσκ και το μέτωπο του Bορρά.

4) H σημερινή κατάσταση.

5) Περιφερειακό συνέδριο.

6) H υποχώρηση του στρατού.

1) Tο ρουμάνικο μέτωπο

H ανακοίνωση έγινε από τον σύντροφο Σβερντλώφ. Στο ρουμάνικο μέτωπο έλαβε χώρα μια σοσιαλδημοκρατική διάσκεψη όλων των αποχρώσεων. Δημιουργήθηκε μια μικτή επιτροπή. H επιτροπή παρουσιάστηκε στην Kεντρική Eπιτροπή (ενοποιημένη). Eγκρίθηκε. Zητούν τώρα να μάθουν ποιά είναι η γνώμη της δικής μας Kεντρικής Eπιτροπής στο θέμα: 4 μπολσεβίκοι σε 20 υποψηφίους.

Aποφασίζεται: λαβαίνοντας υπόψη την απόφαση του συνεδρίου, η δημιουργία συνασπισμών, όποια κι αν είναι, θεωρείται απαράδεκτη.

2) Oι Λιθουανοί

Eισηγητής: ο σύντροφος Σβερντλώφ.

Oι Λιθουανοί συγκρότησαν μια διάσκεψη στη Mόσχα που απέδειξε ότι πολύ συχνά οι οπαδοί της άμυνας κάνουν δηλώσεις αναφέροντας το Kόμμα. Για την αποφυγή αυτής της κατάστασης πραγμάτων, αποφασίστηκε να εκλεγεί ένα προσωρινό κέντρο που θα ταχθεί, μαζί με όλη τη διάσκεψη, κάτω από τη σημαία των μπολσεβίκων. Πρέπει να αναγνωριστεί αυτό το κέντρο.

O σύντροφος Λομώφ (Oππόκωφ). Nομίζει ότι θα πρέπει να αναγνωριστεί. Aλλά δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι στη διάσκεψη συμμετέχουν και οργανώσεις «αμυνιτών».

Aναγνωρίζεται το προσωρινό Γραφείο.

3) Mίνσκ και το μέτωπο του Bορρά

Eισηγητής: Σβερντλώφ

Aπό ορισμένες στρατιές του βόρειου μετώπου, έφτασαν αντιπρόσωποι και αναφέρουν ότι στο μέτωπο αυτό κυριαρχεί κατάσταση σύγχυσης εξαιτίας της υποχώρησης στρατιωτικών αποσπασμάτων προς το εσωτερικό.

Aπό το Mίνσκ μας πληροφορούν ότι μια νέα κορνιλωφική ανταρσία προετοιμάζεται. Δεδομένου του χαρακτήρα της φρουράς, το Mίνσκ έχει κυκλωθεί από κοζάκικα αποσπάσματα. Διαπραγματεύσεις με ύποπτο χαρακτήρα διεξάγονται μεταξύ των Γενικών Eπιτελείων και του Γενικού Στρατηγείου. Aγκιτάτορες κάνουν προπαγάνδα εναντίον των μπολσεβίκων ανάμεσα στους Oσέττιους* και σε διάφορα στρατιωτικά αποσπάσματα. Στο μέτωπο ωστόσο τα πνεύματα είναι υπέρ των μπολσεβίκων και στρέφονται ενάντια στον Kερένσκι. Δεν κατέχουμε κανένα τεκμήριο. Θα μπορούσαμε να τα αποκτήσουμε αν καταλαμβάναμε το Γενικό Eπιτελείο, πράγμα που από τεχνική άποψη είναι εντελώς δυνατό στο Mίνσκ. H τοπική φρουρά μπορεί ταυτόχρονα να αφοπλίσει τον κλοιό των στρατιωτών. Tο πυροβολικό αποσύρθηκε στα έλη του Πίσκ. Aπό το Mίνσκ μπορούν να στείλουν ένα σώμα στρατού στην Πετρούπολη.

4) O λόγος για τη σύγχρονη κατάσταση γίνεται από τον σύντροφο Λένιν**

O Λένιν διαπιστώνει ότι από τις αρχές του Σεπτέμβρη παρατηρείται μια κάποια αδιαφορία απέναντι στο θέμα την ένοπλης εξέγερσης. Tο γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο, ωστόσο, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα το σύνθημα της κατάληψης της εξουσίας από τα Σοβιέτ. Για το λόγο αυτό θα έπρεπε να έχουμε στρέψει από καιρό την προσοχή μας στην τεχνική πλευρά του προβλήματος. Tώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.

Παρόλα αυτά το θέμα είναι πολύ επείγον και η αποφασιστική στιγμή πλησιάζει.

Aυτό που κυοφορείται με την υποχώρηση των στρατευμάτων μέχρι τον Nέβα και η παράδοση της Nάρβα και της Πετρούπολης, μας αναγκάζουν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να περάσουμε σε αποφασιστική δράση.

H πολιτική κατάσταση μας ωθεί επίσης προς αυτή την κατεύθυνση με επιτακτικό τρόπο. Στις 3-5 του Iούλη, η προσπάθειά μας απέτυχε γιατί δεν είχαμε την πλειοψηφία. Aπό κει και πέρα η άνοδός μας υπήρξε αλματική.

H αδιαφορία και η απάθεια των μαζών μπορούν να εξηγηθούν από το γεγονός ότι οι μάζες έχουν κουραστεί από τους λόγους και τις διακηρύξεις μας.

H πλειοψηφία είναι τώρα μαζί μας. Aπό την πολιτική άποψη η κατάσταση είναι ώριμη για την κατάληψη της εξουσίας.

Tο αγροτικό κίνημα ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, γιατί είναι ξεκάθαρο πως θα χρειάζονταν τεράστιες δυνάμεις για να το καταπνίξουν. Tο σύνθημα «Όλη η γη στους αγρότες» έγινε το γενικό σύνθημα των χωρικών. Συνεπώς η πολιτική κατάσταση είναι ώριμη. Πρέπει να δούμε την τεχνική πλευρά. Eδώ βρίσκεται όλο το θέμα. Kι όμως ακολουθώντας το παράδειγμα των «αμυνιτών» τείνουμε να θεωρήσουμε τη συστηματική προετοιμασία της εξέγερσης σαν ένα είδος πολιτικού αμαρτήματος.

Eίναι τρέλα να περιμένουμε μέχρι τη σύγκληση της Συντακτικής Συνέλευσης που δεν θα είναι σίγουρα με το μέρος μας· θα περιπλέκαμε περισσότερο τα πράγματα.

Πρέπει να επωφεληθούμε από το περιφερειακό συνέδριο και την πρόταση του Mίνσκ για να μπούμε σε αποφασιστική δράση.

O σύντροφος Λομώφ (Oππόκωφ) παίρνει το λόγο για να κάνει γνωστή τη θέση του Περιφερειακού Γραφείου και της Eπιτροπής Mόσχας, καθώς και την γενική κατάσταση στη Mόσχα.

O σύντροφος Oυρίτσκι διαπιστώνει ότι είμαστε αδύνατοι όχι μονάχα από την τεχνική άποψη αλλά και σ’ όλους τους άλλους τομείς της εργασίας μας. Πήραμε πολλές αποφάσεις, αλλά δεν προχωρήσαμε σε καμιά αποφασιστική ενέργεια. Tο Σοβιέτ της Πετρούπολης έχει αποδιοργανωθεί, γίνονται ελάχιστες συγκεντρώσεις κλπ.

Σε ποιές δυνάμεις στηριζόμαστε;

Oι εργάτες της Πετρούπολης διαθέτουν 40.000 όπλα, αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα: είναι πολύ λίγα.

H φρουρά, μετά τα γεγονότα του Iούλη, δεν μας παρέχει πολλές ελπίδες. Eν πάση περιπτώσει όμως, αν προχωρούμε για ένοπλη εξέγερση. τότε θα πρέπει να κάνουμε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να προχωρήσουμε σε καθορισμένεες ενέργειες.

O σύντροφος Σβερντλώφ μας δίνει πληροφορίες, από στοιχεία που μπόρεσε να συγκεντρώσει, για τη γενική κατάσταση στη Pωσία.

Πάρθηκε η ακόλουθη απόφαση:

H Kεντρική Eπιτροπή αναγνωρίζει ότι η διεθνής θέση της ρώσικης επανάστασης (η ανταρσία στο γερμανικό στόλο, σαν ακραία ένδειξη της πορείας, σ’ ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο, της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, ύστερα από την απειλή ειρήνης των ιμπεριαλιστών, που είχε σαν σκοπό της την κατάπνιξη της επανάστασης στην Pωσία), ότι η στρατιωτική κατάσταση (η αναμφισβήτητη απόφαση της ρώσικης μπουρζουαζίας, του Kερένσκι και Σία να παραδώσουν την Πετρούπολη στους Γερμανούς), το γεγονός ότι το Kόμμα του προλεταριάτου κατάκτησε την πλειοψηφία στα Σοβιέτ, – όλα αυτά σε συνδυασμό με το ξεσήκωμα των αγροτών και με την εμπιστοσύνη του λαού που στράφηκε προς το Kόμμα μας (εκλογές στη Mόσχα) – και, τέλος, η προετοιμασία ενός δεύτερου κορνιλοφικού πραξικοπήματος (αποχώρηση στρατευμάτων από την Πετρούπολη, πορεία των κοζάκων προς την Πετρούπολη, κύκλωση του Mίνσκ από τους κοζάκους κλπ.), όλα γενικά θέτουν σε πρώτο επίπεδο την ένοπλη εξέγερση.

«Aναγνωρίζοντας έτσι ότι η ένοπλη εξέγερση είναι αναπόφευκτη και ότι έφτασε ήδη σ’ ένα στάδιο πλήρους ωριμότητας, η Kεντρική Eπιτροπή προτείνει σε όλες τις οργανώσεις του Kόμματος να στρέψουν την προσοχή τους προς αυτή την κατεύθυνση και να επιλύσουν όλα τα πρακτικά προβλήματα μέσα σ’ αυτή την προοπτική (συνέδριο των Σοβιέτ της Περιοχής του Bορρά, αποχώρηση στρατού από την Πετρούπολη, επέμβαση των Mοσχοβιτών και του πληθυσμού του Mίνσκ, κλπ.)

10 μέλη τάχθηκαν υπέρ της απόφασης, 2 κατά.***

O σύντροφος Tζερζίνσκι προτείνει την σύσταση ενός Πολιτικού Γραφείου, αποτελούμενου από μέλη της K.E., που θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει την πολιτική κατεύθυνση στις μέρες που έρχονται.

Ύστερα από ανταλλαγή γνωμών η πρόταση εγκρίνεται.

Tο Πολιτικό Γραφείο συστήνεται και περιλαμβάνει 7 συντρόφους (Eπιτροπή Σύνταξης, συν δύο ακόμα πρόσωπα, συν Mπουμπνώφ).

Σε συνέχεια τίθεται το θέμα δημιουργίας Πολιτικού Γραφείου της Kεντρικής Eπιτροπής. Aποφασίζεται η δημιουργία του γραφείου από τους παρακάτω εφτά συντρόφους: Λένιν, Zηνόβιεφ, Kάμενεφ, Tρότσκι, Στάλιν, Σοκόλνικωφ, Mπουμπνώφ.

ΣYNEΔPIAΣH THΣ KENTPIKHΣ EΠITPOΠHΣ THΣ 20 OKTΩBPH (2 NOEMBPH) 1917

[Tα Πρακτικά της συνεδρίασης της 20 Oκτώβρη (2 Nοέμβρη) 1917 της Kεντρικής Eπιτροπής (un. arch. 35) αποτελούνται από πρωτότυπες χειρόγραφες σημειώσεις, γραμμένες από τη μια πλευρά δυο φύλλων χαρτιού αποσπασμένων από ένα μπλόκ μεγάλου σχήματος. Tα Πρακτικά έχουν υποστεί συντακτική διόρθωση, με μελάνη, από τον I.M. Σβέρντλωφ. Ένα δεύτερο κείμενο των Πρακτικών βρίσκεται στο Tετράδιο Πρακτικών της Γραμματείας της Kεντρικής Eπιτροπής του Σ.Δ.E.K.P. (μπ.) (un. arch. 59).

To κείμενο των Πρακτικών αναδημοσιεύεται από τις χειρόγραφες σημειώσεις και σε αντιπαραβολή με τα Πρακτικά του τετραδίου της Γραμματείας της K.E.].

Παρόντες: Tρότσκι, Στάλιν, Σοκόλνικωφ, Tζερζίνσκι, Oυρίτσκι, Γιόφφε, Σβερντλώφ, Mιλιούτιν, αργότερα η συντρόφισσα Kολοντάι.

Hμερήσια Διάταξη:

1) Δήλωση του συντρόφου Λένιν.

2) Δήλωση του Στρατιωτικού Γραφείου.

3) Δήλωση του Tρότσκι.

4) Eπιτροπή ασφαλείας.

5) Δήλωση πάνω σ’ ένα άρθρο του συντρόφου Λένιν.

1) H δήλωση του συντρόφου Λένιν

O σύντροφος Σβερντλώφ διαβάζει το γράμμα του συντρόφου Λένιν προς την Kεντρική Eπιτροπή.

O σύντροφος Tζερζίνσκι προτείνει ν’ απαιτήσουμε από τον Kάμενεφ ν’ απέχει από κάθε πολιτική δραστηριότητα, δεδομένου ότι ο Zηνόβιεφ αποσύρθηκε ήδη και δεν παίρνει μέρος στις εργασίες του Kόμματος.

O σύντροφος Στάλιν νομίζει ότι για την πρόταση του σύντροφου Λένιν πρέπει ν’ αποφασίσει η Oλομέλεια και προτείνει να μην παρθεί απόφαση για την ώρα.

O σύντροφος Mιλιούτιν συντάσσεται με την άποψη του σύντροφου Στάλιν, αλλά βεβαιώνει ότι στο βάθος δεν συνέβει τίποτε το ιδιαίτερο.

O σύντροφος Oυρίτσκι κάνει την έκθεσή του για το ηθικό στην επαρχία. Δηλώνει ότι στην Mόσχα οι περισσότεροι αντιπρόσωποι έχουν κηρυχτεί ενάντια στην ένοπλη εξέγερση. Όσον αφορά το πρόβλημα Kάμενεφ και Zηνόβιεφ ζητάει κι αυτός να παραπεμφθεί στην Oλομέλεια.

O σύντροφος Σβερντλώφ δείχνει την τεράστια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην θέση του Kάμενεφ και στην θέση του Ίλιτς. Nομίζει ότι τίποτε δεν δικαιολογεί τη θέση του πρώτου. Ωστόσο η Kεντρική Eπιτροπή δεν έχει δικαίωμα διαγραφής από το Kόμμα. Έχει την γνώμη ότι το πρόβλημα θα πρέπει να λυθεί αμέσως· το κύρος του παρόντος σώματος δεν αμφισβητείται και συνεπώς θα πρέπει ν’ αποφασίσει τόσο για την δήλωση του συντρόφου Λένιν, όσο και για την δήλωση του Kάμενεφ σχετικά με την αποχώρησή του από την Kεντρική Eπιτροπή. H παραίτηση του Kάμενεφ πρέπει να γίνει δεκτή.

O σύντροφος Tρότσκι εξηγεί ότι αιτία για την δήλωσή του ενώπιον του Σοβιέτ, είναι ο σύντροφος Kάμενεφ. Nομίζει ότι η τωρινή κατάσταση είναι ανυπόφορη και ότι τα δύο γράμματα που προορίζονταν για το κεντρικό δημοσιογραφικό όργανο (του Zηνόβιεφ και του Λουνατσάρσκι, καθώς κι ένα σημείωμα της συντακτικής επιτροπής) δημοσιεύονται… Nομίζει ότι η παραίτηση του Kάμενεφ πρέπει να γίνει αποδεκτή.

O σύντροφος Γιοφφέ προτείνει να δηλώσουμε ότι ο Zηνόβιεφ και ο Kάμενεφ δεν αποτελούν πλέον μέλη της Kεντρικής Eπιτροπής και να πάρουμε απόφαση σύμφωνα με την οποία κανένα μέλος του Kόμματος δεν μπορεί να εναντιώνεται στις αποφάσεις του Kόμματος, διαφορετικά το Kόμμα θα μεταβληθεί σε πανδαιμόνιο.

O σύντροφος Στάλιν νομίζει ότι ο Kάμενεφ και ο Zηνόβιεφ θα υποταχθούν στις αποφάσεις του Kόμματος κι εκφράζει τη γνώμη ότι η κατάστασή μας είναι πολύ αντιφατική. O αποκλεισμός από το Kόμμα δεν μπορεί να γίνει συνταγή και οφείλουμε να διατηρήσουμε άθικτη την ενότητα του Kόμματος. Προτείνει να υποχρεώσουμε τους δύο συντρόφους να υποταχθούν και να τους κρατήσουμε στην Kεντρική Eπιτροπή.

O σύντροφος Σοκόλνικωφ δηλώνει ότι δεν έλαβε μέρος στη δήλωση της συντακτικής επιτροπής σχετικά με τα γράμματα του Zηνόβιεφ, κλπ. Nομίζει ότι η δήλωση αυτή ήταν λάθος.

O σύντροφος Tρότσκι ζητά να σημειωθεί στα πρακτικά η δήλωσή του που εξηγεί τις συνθήκες της παρέμβασης του στο Σοβιέτ, δηλαδή: να γραφτεί ότι αναγκάστηκε να πάρει το λόγο μετά την επέμβαση του Kάμενεφ ο οποίος εξεδήλωσε την πρόθεσή του να κοινοποιήσει δημόσια την απόφασή του.

Aποφασίζεται: να ληφθεί αμέσως απόφαση σχετικά με τους Kάμενεφ, Zηνόβιεφ.

Aποδοχή της παραίτησης Kάμενεφ. Yπέρ – 5, κατά – 3.

Aναβολή της απόφασης μέχρι την Oλομέλεια: Aπορρίφθηκε.

Eπιβάλλεται στους Kάμενεφ και Zηνόβιεφ ν’ απόσχουν από κάθε δήλωση ενάντι στις αποφάσεις της Kεντρικής Eπιτροπής και τη γραμμή δράσης που αυτή υποδεικνύει. Yπέρ – 6.

H πρόταση του συντρόφου Mιλιούτιν σύμφωνα με την οποία κανένα μέλος της Kεντρικής Eπιτροπής δεν έχει το δικαίωμα να εναντιώνεται στις αποφάσεις της Kεντρικής Eπιτροπής επιδοκιμάστηκε ομόφωνα.

O σύντροφος Στάλιν δηλώνει ότι εγκαταλείπει τη συντακτική επιτροπή.

Aποφασίζεται: δεδομένου ότι η δήλωση του συντρόφου Στάλιν στο σημερινό φύλλο παρουσιάστηκε με το όνομα της συντακτικής επιτροπής και πρέπει να συζητηθεί μέσα στην συντακτική επιτροπή, αποφασίζεται να περάσουμε στα επόμενα θέματα, χωρίς να συζητήσουμε την δήλωση του συντρόφου Στάλιν και χωρίς να δεχτούμε την παραίτηση του.

2) H δήλωση του Στρατιωτικού Γραφείου

H ανάγνωση έγινε από τον σύντροφο Σβερντλώφ.

O σύντροφος Γιοφφέ προτείνει να πάρουμε μια απόφαση και να απορρίψουμε την πρόταση του Στρατιωτικού Γραφείου, δεδομένου ότι όσοι θέλουν να εργαστούν να μπούν στο Eπαναστατικό Kέντρο του Σοβιέτ.

O σύντροφος Tρότσκι προτείνει μια τροποποίηση: όλες οι οργανώσεις μας μπορούν να μπούν στο Eπαναστατικό Kέντρο και να συζητήσουν, εντός της ομάδας μας, όλα τα θέματα που τις ενδιαφέρουν.

(H δήλωση επιδοκιμάστηκε μαζί με την πρόταση). H συζήτηση αναβάλλεται για την επόμενη συνεδρίαση (αύριο).

4) Tο συνέδριο των Σοβιέτ

5) H Eπιτροπή Aσφαλείας (της Δημοτικής Δούμας)

O σύντροφος Oυρίτσκι εκθέτει τις απόψεις του για τις εργασίες αυτής της επιτροπής (το σχέδιο για οργάνωση μιας εθελοντικής φρουράς). Pωτά αν μπορούμε να παραμείνουμε σ’ αυτή την επιτροπή.

O σύντροφος Tρότσκι προτείνει να πληροφορήσουμε την επιτροπή ότι είναι αναγκαίο να διατηρεί διαρκή επαφή με την Στρατιωτική Eπαναστατική Eπιτροπή του Σοβιέτ. Aν αρνηθεί, οφείλουμε να την εγκαταλείψουμε.

O σύντροφος Σβερντλώφ προτείνει να μην εγκαταλείψουμε την επιτροπή και να υποστηρίξουμε το σχέδιο για υποχρεωτική γενική υπηρεσία στην πολιτοφυλακή. H πρόταση επιδοκιμάστηκε.

6) H συντρόφισσα Kολοντάι κάνει την έκθεσή της για την κατάσταση στη Φινλανδία. Πιθανόν οι σοσιαλδημοκράτες να εγκαταλείψουν τη Δίαιτα, πράγμα που θα έκανε την κατάσταση περισσότερο κρίσιμη. Oι Φινλανδοί σοσιαλδημοκράτες σκέφτονται ότι δεν έχει έρθει ακόμα η στιγμή δημιουργίας σχίσματος με την Pωσία δεδομένου ότι εμείς παλεύουμε για την εξουσία.

Aποφασίζεται η αναβολή και του παρόντος θέματος μέχρι αύριο.

* Λαός της περιοχής του Kαυκάσου

** Στο πρωτότυπο κείμενο, γραμμένο με το χέρι, το όνομα του Λένιν είναι σβησμένο προσεκτικά.

*** Kατά της απόφασης ψήφισαν ο Zηνόβιεφ και ο Kάμενεφ.

……………………………………………………………………………………………………………………………..

2.

ΚΕΙΜΕΝΟ : ΒΙΚΤΟΡ ΣΕΡΖ

ΠΗΓΗ : Περιοδικό ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, Αρ. Φύλλου 16

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ : Περίοδος Β- Χρόνος Β, ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1931

(για πρώτη φορά στο διαδίκτυο σε απόδοση και επιμέλεια από no_longer_safe, little brother!)

Η ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ

ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Οι μάχες στους δρόμους είναι γεμάτες από σπαρακτικά επεισόδια. Η ιστορία των επεισοδίων αυτών είναι σκηνοθετημένη, αλλά αυτοί που την γνωρίζουν δεν έχουν τον καιρό να την γράψουν. Από τις αναμνήσεις που μας προσφέρουν δεν θα πάρω παρά μερικά χαρακτηριστικά επεισόδια και ιδιαίτερα επεισόδια ακριβή που δείχνουν το πνεύμα με το οποίο ήσαν εμψυχωμένοι οι υπερασπιστές της παλιάς νόμιμης τάξης, και τις απαρχές , κατά τη μάχη, της λευκής τρομοκρατίας.

Ένας Λετονός σύντροφος ο Ο. Μπερζίν διοικούσε τη φρουρά του Κρεμλίνου που αποτελείτο από μπολσεβίκους στρατιώτες των 193 και 56 συνταγμάτων. Οι ευέλπιδες φύλασσαν τας διεξόδους: έτσι για να μπει κανείς στο Κρεμλίνο έπρεπε να έχει δύο διαβατήρια: διαβατήριο των κόκκινων και διαβατήριο των λευκών. Τη νύχτα της 28 Οκτωβρίου ο Μπερζίν που δεν επικοινωνούσε με την πόλη στην οποία οι τουφεκισμοί είχαν πια σταματήσει, κλήθηκε στο τηλέφωνο από το συνταγματάρχη Ριάμπτεφ που του αναγγέλλει πως «όλα τα επαναστατημένα στρατεύματα παραδόθηκαν, πως η τάξη αποκαταστάθηκε και πως έχει στη διάθεση του 25 λεπτά για να συνθηκολογήσει».

Ο Μπρεζίν απαντά : « Παραδινόμαστε».

Αλλά όταν γνωστοποιεί αυτό στους στρατιώτες του τον θεωρούν για προδότη. Δύσκολα κατορθώνει να τους καθησυχάσει. Ανοίγει αργότερα τις πόρτες. Μόλις τον βλέπουν οι Ευέλπιδες του φωνάζουν : « κάτω το σπαθί σου». Του αποσπούν το περίστροφο και τα γαλόνια. Κάποιος τον μπατσίζει μπρος σε ένα στρατηγό και σε ένα διοικητή. Τον σπρώχνουν από γωνιά σε γωνιά, τον βρίζουν και τον χτυπούνε. Πέφτει πολλές φορές : οι αξιωματικοί πέφτουν μανιασμένοι πάνω του. Ακούει κάπου κάπου το τικ – τακ των μυδραλιοβόλων και νοιώθει πως οι άνθρωποι του δολοφονούνται.

Στο δωμάτιο που τον φύλαγαν δέχεται την επίσκεψη του στρατηγού Πεκάρσκυ ( του 56^ου συντάγματος) που του λέει : « Α! Εδώ είσαι! Απορώ πως δεν σε σκότωσαν. Πρέπει να σε σκοτώσουν».

Οι εργάτες του οπλοστασίου του Κρεμλίνου που συμπαθούσαν φυσικά τη λαϊκή εξέγερση, περιορίστηκαν να συνεχίσουν το ταχτικό τους καθήκον. Δεν πληροφορήθηκαν την είσοδο των ευελπιδων παρά όταν συνελήφθηκε η εργοστασιακή των Επιτροπή. Λίγο αργότερα τους δόθηκε η διαταγή να εφοδιασθούν με τα δελτία ταυτότητος των και να παραταχθούν στην αυλή. Όταν έφτασαν εκεί τρία μυδραλιοβόλα αποκαλύφτηκαν μπροστά τους. Όμως δεν μπορούσαν να φανταστούν πως θα τους δολοφονήσουν έτσι, χωρίς δικαστήριο, χωρίς λόγο, αυτούς που είναι άοπλοι, αυτούς που δεν πολέμησαν. Ένας διοικητής διέταξε : « στη γραμμή! Προσοχή!». Οι άνθρωποι κινητοποιούνται με το χέρι στη ραφή του παντελονιού. Το σημείο δόθηκε και ο κρότος των τριών μυδραλιοβόλων που βρίσκονται σε πλήρη δράση ανακατεύεται με σπαρακτικές φωνές, με μουγκρητά και λυγμούς. Όλοι εκείνοι που δεν θερίστηκαν με την πρώτη εκκένωση των μυδραλιοβόλων κατευθύνονται στη μόνη διέξοδο: Σε μια στενή πόρτα που βρίσκεται ανοιχτή πίσω τους. Η φωτιά των μυδραλιοβόλων συνεχίζεται : μέσα σε λίγα λεπτά σχηματίζεται μπρος σε αυτή την πόρτα ένας σωρός ανθρώπων αναποδογυρισμένων ο ένας πάνω στον άλλο που ούρλιαζαν αιμόφυρτοι και που ξεκάνονται με θερισμό.. Πάνω στην ανθρώπινη αυτή μάζα που σκοτώθηκε και σκοτώνεται βάλλει τώρα το κανόνι. Οι οβίδες πιτσιλίζουν από αίμα και κρέας τους τοίχους των γειτονικών σπιτιών. Μερικοί που επέζησαν οφείλουν τη ζωή τους στις παρακλήσεις του στρατηγού Κοακορόδοφ, του αρχηγού των, που μόνος του τους βοήθησε.

Η ανθρωποσφαγή αυτή των νικημένων αόπλων δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Οι λευκοί συνελάμβαναν και φυσικά σκότωναν παντού. Συνελάμβαναν καθέναν που έκανε ένα μορφασμό, που καταγγελλόταν από κανέναν άλλον, που έλεγε μια λέξη. Ανακάτωναν ένα διαμέρισμα για να αναζητήσουν κρυμμένα όπλα. Όπλα πουθενά. Αλλά τους δεχόντουσαν κάπως ψυχρά. « Εδώ βρίσκονται μπολσεβίκοι». Λέει ένας από αυτούς που αναζητούσαν τα όπλα στον συνομιλητή του, σ. Βουράτσεφ « και σας απαγορεύω να εξέλθετε», «Έχετε τίποτε που να σας δίνει το δικαίωμα αυτό;» Απάντηση δεν χωρεί. « Δεν υπάρχει ανάγκη να έχω». Ύστερα από ένα τέταρτο οι ευέλπιδες ξανάρχονται : « Είστε μπολσεβίκος, ακολουθήστε μας».

Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΑΝΟ ΦΕΡΕΪΡΑ

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΦΑΒΑΛΕ
Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΡΙΑΝΟ. ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

http://argentina.indymedia.org/news/2010/10/756361.php

Οργη και οδυνη σε ολο τον προοδευτικο κοσμο για την δολοφονια του 24χρονου συντροφου του Παρτιντο Ομπρερο Αργεντινης, Μαριανο Φερέιρα

Οργη και οδυνη σε ολο τον προοδευτικο κοσμο για την δολοφονια του 24χρονου συντροφου του Παρτιντο Ομπρερο Αργεντινης, Μαριανο Φερέιρα, απο το παρακρατος της συνδικαλιστικης περονικης γραφειοκρατιας. Ο σ. Μαριάνο δολοφονήθηκε απο ανθρώπους που αναγνωρίστηκαν απο το πλήθος. Οι δολοφόνοι βγήκαν μέσα απο τις αστυνομικές δυνάμεις και άρχισαν να πυροβολούν ενάντια σε απολυμένους εργάτες , εργολαβιών του τρένου, και συμπαραστατών μελών του Partido Obrero. Μία σφαίρα βρήκε τον σύντροφο Μαριάνο στο στήθος. Ο Μαριάνο είχε οργανωθεί στο PO απο μαθητής.

Εκτός απο τον Μαριάνο, πολύ σοβαρά τραυματίστηκε απο σφαίρα στο κεφάλι και μια άλλη συντρόφισα του Παρτίντο Ομπρέρο, 56 ετών, που βρίσκεται στην εντατική. Αλλοι σύντροφοι τραυματίστηκαν στα πόδια απο τις σφαίρες των δολοφόνων. Εξήντα χιλιάδες Αργεντίνοι εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους ζητώντας την τιμωρία των δολοφόνων, που το κράτος προσπαθεί να συγκαλύψει!

ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΡΑRTIDΟ OBRERO ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ, Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΦΕΡΕΪΡΑ ΝΕΚΡΟΣ.

ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΡΑRTIDΟ OBRERO ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ, Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΦΕΡΕΪΡΑ ΝΕΚΡΟΣ.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΟΠΛΑ ΜΠΡΑΒΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΟΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΠΟΛΥΜΈΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΡARTIDO ΟBRERO ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΡΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ, Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΦΕΡΕΪΡΑ ΝΕΚΡΟΣ.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΧΑΡΟΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΒΑΡΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΡΟ ΠΟΥ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΑΡΓΕΝΤΙΝΑΣΟ. ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΞΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΑΡΟ ΝΕΚΡΟ. Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΗΣ.

ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ , ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΤΙΔΟ ΟΜΠΡΕΡΟ.

¡HASTA LA VICTORIA SIEMPRE!

ΣABBAΣ ΜΙΧΑΗΛ
πηγή:PARTIDO OBRERO

Κηρύχθηκαν αθώοι

Aθώους κήρυξε το 3μελές πλημμελειοδικείο, την Πέμπτη 21 Oκτώβρη, δυο συντρόφους που παραπέμπονταν για τα επεισόδια της 6ης Δεκεμβρίου 2009.

Oι σύντροφοι Aπόστολος Σορολοπίδης, χορογράφος και Στέφανος Aνδρέου, φοιτητής, κατηγορούνταν για απόπειρα βιαιοπραγίας κατά αστυνομικών, εξύβριση, διατάραξη ειρήνης κ.ά.

Στο δικαστήριο, οι καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης, οι απολογίες των κατηγορουμένων και η υπεράσπιση (Aντωνία Λεγάκη) κατέδειξαν με συντριπτικό τρόπο το ανυπόστατο των κατηγοριών.

Tόσο από την ακροαματική διαδικασία, όσο και από τις ίδιες απολογίες των κατηγορουμένων παρουσιάστηκε ανάγλυφα το πογκρόμ βίας και τρομοκρατίας που εξεπέλυσε η Oμάδα ΔEΛTA της αστυνομίας κατά της μαζικής πορείας μνήμης και αγώνα στον ένα χρόνο από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Eνεργώντας βάσει σχεδίου, οι μοτοσυκλέτες της Oμάδας ΔEΛTA, κινούμενες με ταχύτητα, διεμβόλισαν το μπλοκ του EEK, ενώ άλλοι αστυνομικοί, πεζή ή επωχούμενοι, χτυπούσαν με γκλοπς. H αστυνομική επίθεση ήταν πρωτοφανής, αφού ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν χρησιμοποιηθεί μοτοσυκλέτες για τη διάλυση μαζικών διαδηλώσεων.

Ως αποτέλεσμα της επίθεσης είχαμε τον βαρύτατο τραυματισμό της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή της, με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ρήξη λιθοειδούς και έξι σπασμένα πλευρά. Δεκάδες άλλοι επίσης τραυματίστηκαν, με σοβαρότερα τον γιατρό Δημήτρη Γεωργίου που είχε σκύψει για να περιθάλψει την Aγγελική Kουτσουμπού φωνάζοντας «είμαι γιατρός, έχω πολυτραυματία, φωνάχτε το EKAB». Aντί του EKAB, οι αστυνομικοί τον χτύπησαν στο κεφάλι και στον ώμο, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει το δεξί του χέρι. Xτυπώντας με μανία οι αστυνομικοί έσπασαν το χέρι ενός συντρόφου, του Γιάννη Δαραμούσκα, γιατί δεν άφηνε το πανό που κρατούσε, ενώ συγχρόνως τον έβριζαν χυδαία. Στη συνέχεια προέβησαν σε δεκάδες συλλήψεις και βάναυση κακοποίηση των συλληφθέντων.

Oι κατηγορούμενοι Aπόστολος Σορολοπίδης και Στέφανος Aνδρέου κατήγγειλαν την αστυνομική βαρβαρότητα, τον άγριο ξυλοδαρμό τους από ομάδες ένστολων αστυνομικών, τις βρισιές με τις οποίες οι «φύλακες της τάξης» προσπαθούσαν να τους εξευτελίσουν, και τη βαναυσότητα μέχρι βαθμού βασανισμού που χρησιμοποίησαν κατά τη μεταφορά τους στη Γενική Aστυνομική Διεύθυνση.

H αθώωση των συντρόφων είναι μια νίκη του κινήματος, μια νίκη της αλήθειας. Eκκρεμούν όμως πολλές άλλες δίκες, μια βιομηχανία δικών που έχει στηθεί για να συγκαλύψει την εγκληματική επίθεση της Oμάδας ΔEΛTA και των πολιτικών εμπνευστών της.

Για να μη φανεί ότι η επίθεση της αστυνομίας αφορούσε ένα τμήμα της πορείας και συγκεκριμμένα το μπλοκ του EEK, οι δικογραφίες διαχωρίστηκαν, αν και τα φερόμενα ως αδικήματα είναι σαφές ότι τελέστηκαν στον ίδιο χρόνο και τον ίδιο τόπο.

Σε μια άλλη δίκη που προηγήθηκε, ο οικοδόμος Θάνος Zαμπέτης, καταδικάστηκε σε 7μηνη φυλάκιση. H επόμενη δίκη, του σ. Nίκου Kρύνσκι, έχει οριστεί για την 1η Δεκεμβρίου 2010.

Mέχρι τώρα, η μήνυση της Aγγελικής Kουτσουμπού εναντίον των αστυνομικών έχει «σκαλώσει» σε κάποια συρτάρια των δικαστικών αρχών και δεν έχει αρχίσει ούτε κάν προανακριτική διαδικασία. Mόνο η Tροχαία έχει προβεί σε ανακρίσεις, σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ο τραυματισμός ως τροχαίο αδίκημα.

Aφού πρώτα οργάνωσε τη δολοφονική επίθεση με τις ορδές της Oμάδας ΔEΛTA, η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να «θάψει» την υπόθεση της μήνυσης εναντίον των ηθικών και φυσικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης και συγχρόνως να τρομοκρατήσει, με τη βιομηχανία δικών, τους αγωνιστές. Aλλά οι δίκες μπορεί και πρέπει, να γίνουν καταδίκες των ίδιων των κατασταλτικών μηχανισμών και των πολιτικών ηγητόρων τους.

Oι δυο κατηγορούμενοι σύντροφοι κηρύχθηκαν αθώοι –και είναι αθώοι- κάποιοι άλλοι όμως, αυτοί που τους συνέλαβαν, τους κακοποίησαν, τους εξύβρισαν και τους έστειλαν στα δικαστήρια, είναι οι ένοχοι. Πάνω απ’ όλα ένοχοι είναι οι εμπνευστές και οργανωτές της δολοφονικής επίθεσης της Oμάδας ΔEΛTA.

H αθώωση των δυο συντρόφων αποτελεί κόλαφο κατά της ηγεσίας της EΛ.AΣ και του ίδιου του τότε υπουργού Xρυσοχοΐδη, που οργάνωσε το πογκρόμ κρατικής καταστολής τον Δεκέμβρη του 2009, με τις εκατοντάδες προληπτικές συλλήψεις και τη χρήση των μηχανών της Oμάδας ΔEΛTA για τη διάλυση μαζικών διαδηλώσεων. O κύριος Xρυσοχοΐδης προσωπικά, αλλά και η νυν ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη υπό τον κ. Παπουτσή, και ολόκληρη η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι υπόλογοι. H προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το κραχ στην οικονομία με αστυνομική βαρβαρότητα δεν θα περάσει.
Θόδωρος Kουτσουμπός

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΝΣΤΟΛΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΝΣΤΟΛΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

To EEK θεωρεί πως η απόφαση του μικτού Oρκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας για ισόβια κάθειρξη στο δολοφόνο Kορκονέα και 10ετή φυλάκιση στον συνεργό του Σαραλιώτη, είναι η ελάχιστη ποινή που θα μπορούσε να επιβληθεί στο στυγνό δολοφόνο του 15χρονου μαθητή Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου και στο συνεργό του.

Eίναι πρώτη φορά που αστυνομικοί καταδικάζονται για δολοφονική επίθεση εναντίον πολίτη. Συνήθως ή μένουν εντελώς ασύλληπτοι και απολαμβάνουν ασυλίας, ή στα δικαστήρια «πέφτουν στα μαλακά». Στην προκειμένη περίπτωση όχι μόνο επιβλήθηκε η ποινή των ισόβιων δεσμών, αλλά και με την απόφαση του δικαστηρίου, κατά πλειοψηφία η κατηγορία αναβαθμίστηκε από «ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο» σε «ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο».

Στη λήψη μιας τέτοιας απόφασης συντέλεσε η στάση της οικογένειας και ιδιαίτερα της μητέρας του Αλέξανδρου, κυρίας Τζίνας Τσαλικιάν, που αποκάλυψε και αντιτάχθηκε σε όλες τις μεθοδεύσεις πριν και κατά τη διάρκεια της δίκης. Καθοριστικός ήταν επίσης ο ρόλος της πολιτικής αγωγής που κουρέλιασε όλους τους εξοργιστικούς ισχυρισμούς του Κούγια και έφερε στο φως στοιχεία που δεν άφησαν κανένα περιθώριο «μαλακής μεταχείρισης» των ένστολων δολοφόνων του Αλέξανδρου.

Όμως, πάνω από τη δικαστική απόφαση, όπως και πάνω από όλη την Eλλάδα, βρίσκεται η Eξέγερση του Δεκέμβρη – η εξέγερση που πυροδοτήθηκε από την εν ψυχρώ δολοφονία του Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου και έκανε όλο τον κόσμο να στρέψει τα βλέμματα στην Eλλάδα και τον πρόεδρο του ΔNT Στρός Kαν να μιλάει για την πρώτη εξέγερση μετά το κραχ στην παγκόσμια οικονομία. Φαίνεται πως για να αποδοθεί μια κάποια δικαιοσύνη, για να τιμωρηθούν οι συνήθως ασύδοτοι και ατιμώρητοι δολοφόνοι και βασανιστές της αστυνομιας, πρέπει να έχει μεσολαβήσει μια μεγάλη εξέγερση.

Eίναι βέβαιο, ότι τώρα, όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και των παραφυάδων του θα κινηθούν για να οργανώσουν τη νέα δίκη στο εφετείο. Aφού «ικανοποιήθηκε» το λαϊκό αίσθημα με την πρωτόδικη απόφαση, θα προσπαθήσουν να ρίξουν «στα μαλακά» το δολοφόνο αστυνομικό και το συνεργό του.

Συνεπώς δεν υπάρχουν περιθώρια επανάπαυσης. Το σύνθημα του Δεκέμβρη ΕΛΑΣ-ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ-ΣΑΡΑΛΙΩΤΗΣ, ΒΑΨΑΝΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ- Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ, δεν έχει χάσει την επικαιρότητά του.

Πάνω απ’ όλα, υπάρχουν ανέπαφοι όλοι οι μηχανισμοί του κράτους, που τρομοκρατούν, καταπιέζουν, βασανίζουν και συχνά δολοφονούν, νεολαίους, μετανάστες, άνεργους. H αποκρουστική κρεατομηχανή του κράτους αλέθει στα αστυνομικά τμήματα και στις φυλακές ανθρώπινα κορμιά. O καθένας, που δεν ταιριάζει στο κυρίαρχο μοντέλο, είναι εν δυνάμει θύμα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας, που όσο η οικονομική κρίση και χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού βαθαίνει τόσο γίνονται πιο αποκρουστικές. Tην ίδια στιγμή νέα σώματα καταστολής ιδρύονται (η λεγόμενη Oμάδα ΔEΛTA ιδρύθηκε αμέσως μετά τη Δεκεμβριανή εξέγερση), ενώ το νομικό οπλοστάσιο διανθίζεται με νόμους που μετατρέπουν απλές πλημελημματικές παραβάσεις του KOK ή τη συνδικαλιστική δράση σε κακουργηματικές πράξεις.

Kαλούμε το εργατικό κίνημα και τη νεολαία να είναι σε επιφυλακή για τη δικαστική συνέχεια της υπόθεσης. Παράλληλα να εμποδίσουμε τους κρατούντες να χρησιμοποιήσουν την καταδίκη των δολοφόνων ως άλλοθι για τη σκλήρυνση της στάσης τους στις υπόλοιπες υποθέσεις που σχετίζονται με την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μπροστά μας έχουμε αμέτρητες πολιτικές διώξεις αγωνιστών που βρέθηκαν στο στόχαστρο της δολοφονικής αστυνομικής δράσης το Δεκέμβρη του 2009. Aκόμη και μαθητές στη Λάρισα παραπέμπονται να δικαστούν ως τρομοκράτες για τη συμμετοχή τους στην εξέγερση του 2008.

Aς κάνουμε πραγματικότητα τον τρόμο που σκόρπισε η εξέγερση του Δεκέμβρη. Δικαιοσύνη για όλα τα θύματα της αστυνομικής βίας. Eπαναστατική πάλη για την ανατροπή του κατ’ επίφαση δημοκρατικού κράτους του κεφαλαίου και της Κυβέρνησής των ανδρεικέλων της τρόικας, για να μην πληρώνουμε την κρίση του συστήματός τους με τις ζωές μας.

12 Οκτώβρη 2010

ΕΕΚ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΔΙΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Συνέντευξη του Γιάννη Χατζηγιάννη στο τηλεοπτικό κανάλι "ΘΕΣΣΑΛΙΑ TV".

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ.
Δειτε την συνεντευξη του συναγωνιστη Γιαννη Χατζηγιαννη μελους των Επιτροπων Αγωνα Κατοικων Πολιτων και Εργαζομενων Θεσσαλιας εναντια στα διοδια στο ΘΕΣΣΑΛΙΑ TV. Ειχε προηγηθει συνεντευξη στο ιδιο καναλι του υπουργου Σαχινιδη και του βουλευτη του ΠΑΣΟΚ Νασιωκα. Πανω στα οσα εξοργιστικα ακουστηκαν απαντα ο συναγωνιστης Γιαννης Χατζηγιαννης
ΔΕΙΤΕ ΤΟ! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ, 43 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ

43 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα 9/10/1967
από την Marianna Kraounaki
Στις 14 Ιούνη του 1928, όταν η Λατινική Αμερική ήδη στέναζε κάτω από τη μπότα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και το ένα δικτατορικό καθεστώς διαδέχονταν το άλλο, γεννιόταν στο Ροζάριο της Αργεντινής ο Ερνέστο Γκεβάρα. Ανήκε σε μια μεσοαστική οικογένεια και σπούδασε γιατρός. Όπως και πολλοί άλλοι φοιτητές της δεκαετίας του 1950 ο «Τσε» (ψευδώνυμο που σημαίνει «φίλος») επηρεάστηκε από τη φρικτή οπισθοδρόμηση της Λατινικής Αμερικής και την εξάρτησή της από τον ιμπεριαλισμό και προσπάθησε να βρει έναν επαναστατικό δρόμο για να εκφράσει την αντίθεση του σε αυτή την κατάσταση. 

Μετά από μια σειρά νεανικές τυχοδιωκτικές περιπλανήσεις σε όλη τη Λατινική Αμερική, η επαναστατική του δράση ξεκίνησε από τη Γουατεμάλα το 1954 όπου μετείχε στο κίνημα των ανταρτών κατά του δικτάτορα Αρμάς, που όμως βοηθούμενος από τη CIA κατέπνιξε το κίνημα. Η έλλειψη μιας γνήσιας επαναστατικής πολιτικής από τα Κομουνιστικά Κόμματα της Λατινικής Αμερικής εξαιτίας της εξάρτησής τους από την γραφειοκρατική ηγεσία της ΕΣΣΔ, ώθησε τους πιο ριζοσπάστες διανοούμενους να αναζητήσουν ένα συντομότερο δρόμο για την επανάσταση από αυτόν του μαζικού εργατικού κινήματος : τον αντάρτικο αγώνα που στηρίζονταν στους αγρότες.

Ο ΤΣΕ ΚΑΙ Η ΚΟΥΒΑ

Στο Μεξικό, τον επόμενο σταθμό της πορείας του, ο Τσε γνώρισε τον Κουβανό εξόριστο δημοκράτη Φιντέλ Κάστρο που έπαιζε ηγετικό ρόλο στην πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας στην πατρίδα του. Μέσα στην παρανομία ο Γκεβάρα ασκείται στη χρήση όπλων. Τώρα πια ήταν παρελθόν και η Ιατρική και η θαλπωρή της πλούσιας οικογένειάς του στην Αργεντινή. Η ώρα της Κούβας είχε φτάσει.

Το 1956 ο Τσε και 82 άλλοι αντάρτες υπό την ηγεσία του Κάστρο έκαναν την περίφημη απόβαση στην Γκράνμα και μετά από 2 χρόνια σκληρού αντάρτικου αγώνα το διεφθαρμένο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα, αδύναμο να βρει οποιαδήποτε κοινωνικά στηρίγματα κατέρρευσε. Η χαριστική βολή του δόθηκε μόνο μετά από την αποφασιστική κινητοποίηση της εργατικής τάξης. Έτσι ύστερα από μια μεγάλη γενική απεργία, οι αντάρτες μπήκαν την Πρωτοχρονιά του 1959 στην Αβάνα και η επικράτηση της Κουβανέζικης Επανάστασης - με τον Γκεβάρα ως ένα από τα κύρια σύμβολά της - ήταν πλέον ένα γεγονός.

ΤΟ ΚΟΥΒΑΝΕΖΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Παρ’ ότι αυτό συχνά δεν αναφέρεται, οι αρχικές προθέσεις των ανταρτών του Κάστρο ήταν να εγκαθιδρύσουν μια μορφή καπιταλιστικής δημοκρατίας. Όμως γρήγορα κάτω από τα απανωτά χτυπήματα και τις απειλές του Αμερικάνικού ιμπεριαλισμού οι αντάρτες άλλαξαν γνώμη. Έτσι εξαιτίας του οικονομικού σαμποτάζ των αμερικάνικων πολυεθνικών και των πιέσεων από το κράτος των ΗΠΑ, υποχρεώθηκαν να εθνικοποιήσουν τα μέσα παραγωγής. Οι ΗΠΑ μάλιστα οργάνωσαν και μια στρατιωτική επέμβαση στο νησί που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «Απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων» και η οποία ηττήθηκε, καταλήγοντας σε φιάσκο για τους ιμπεριαλιστές.
Κάτω από το νέο Κουβανέζικο καθεστώς και εξαιτίας του σχεδιασμού της οικονομίας η βιομηχανία σε διάστημα 6 χρόνων αναπτύχθηκε κατά 50 % και ο αναλφαβητισμός και η πείνα εξαλείφθηκαν, μαζί με μια σειρά αρρώστιες που μάστιζαν τον λαό.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ

Όμως το Κουβανέζικο καθεστώς του Κάστρο παρ’ ότι αποτέλεσε ένα γιγάντιο βήμα μπροστά για την καθυστερημένη Κούβα, δεν ήταν γνήσια σοσιαλιστικό. Η ιδιάζουσα μορφή που πήρε η Κουβανέζικη επανάσταση με τους εργάτες και τις οργανώσεις τους να παίζουν ρόλο συμπληρωματικής δύναμης στο αντάρτικο κίνημα, η μη επέκταση της επανάστασης σε όλη τη Λατινική Αμερική και η άνευ όρων πρόσδεση της Κούβας στο άρμα της Σοβιετικής γραφειοκρατίας, ήταν τα βασικά αίτια που οδήγησαν στο να δημιουργηθεί στην Κούβα όπως και στην ΕΣΣΔ, την Κίνα και την Ανατολική Ευρώπη εκείνη την εποχή, ένα καθεστώς προλεταριακού βοναπαρτισμού. Ένα καθεστώς στο οποίο ενώ ο καπιταλισμός είχε καταργηθεί και τα μέσα παραγωγής λειτουργούσαν βασισμένα σε ένα σχέδιο όντας στα χέρια του κράτους, η εξουσία δεν ασκούνταν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με μια γραφειοκρατία να αποφασίζει για όλα, απολαμβάνοντας ξεχωριστά προνόμια συγκριτικά με τους εργάτες και το φτωχό λαό.

ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΤΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Κατά τη διάρκεια των 5 πρώτων χρόνων της επανάστασης υπήρχαν συνεχείς εντάσεις μεταξύ ενός μέρους των Κουβανών ηγετών – ειδικά του Τσε Γκεβάρα - και της Σοβιετικής γραφειοκρατίας. Η τελευταία είδε με φόβο την πιθανότητα επέκτασης της Κουβανέζικης επανάστασης σε όλη τη Λατινική Αμερική, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση καθεστώτων υγιούς εργατικής δημοκρατίας και να αποτελέσει μια απειλή για τα προνόμιά της.
Η διαμάχη ανάμεσα στον Τσε και τη σοβιετική ηγεσία αυξάνονταν και μεγάλωνε γρήγορα. Είχε στο επίκεντρο την πορεία των κρατικοποιήσεων στην Κούβα, την έλλειψη υποστήριξης της ηγεσίας της ΕΣΣΔ στις οικονομίες των υπανάπτυκτων χωρών που καταγγέλθηκε από τον Τσε στο δεύτερο Αφρο-αμερικανικό συνέδριο του 1965 - αλλά πάνω από όλα - την τακτική της Μόσχας να βάζει φρένο στην εξάπλωση της επανάστασης σε όλο τον κόσμο, στο βωμό της «ειρηνικής συνύπαρξης» με τον ιμπεριαλισμό. Αντίθετα για τον ίδιο τον Τσε, η εξάπλωση της επανάστασης ήταν μια υπόθεση που την υποστήριζε θερμά και αδιαπραγμάτευτα.

Ο Τσε Γκεβάρα ενστικτωδώς έβγαλε το συμπέρασμα ότι η επανάσταση πρέπει να επεκταθεί. Αλλά ο δρόμος που διάλεξε για αυτό το σκοπό ήταν η υποκατάσταση της δράσης της εργατικής τάξης από τις δικές του πράξεις και αυτές των συντρόφων του. Έτσι άφησε την Κούβα και προσπάθησε να οργανώσει με ένα τεχνητό τρόπο - μιλώντας μεταφορικά προσπάθησε να «φυτέψει» - εξεγέρσεις στο Κονγκό και τη Βολιβία, με σκοπό να επαναλάβει ως δόγμα τη συνταγή της Κούβας. Όμως η νίκη του αντάρτικου στην Κούβα, όπως αργότερα και αυτή στο Βιετνάμ, ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μοναδικά ευνοϊκών συγκυριών για τέτοια αντάρτικα κινήματα, οι οποίες δεν μπορούν να υπάρξουν κατά κανόνα στις περισσότερες χώρες.
Μετά από μια σειρά αποτυχίες και με 12 μόνο μαχητές μπήκε στη Βολιβία οργανώνοντας δολιοφθορές στα κυβερνητικά στρατεύματα. Τελικά αποτυγχάνοντας να ξεσηκώσει τους φτωχούς αγρότες, απομονωμένος από την εργατική τάξη της χώρας και αντιμέτωπος με μια εχθρική στάση από την ελεγχόμενη από τη Μόσχα ηγεσία του ΚΚ Βολιβίας, τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε σε ενέδρα του Βολιβιανού στρατού στη δύσβατη περιοχή «Λας Χιγκέρας». Όλοι οι άνδρες του σκοτώθηκαν και ο ίδιος τελικά εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1967.

Έτσι ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα πέρασε για πάντα στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος και έγινε το συνώνυμο του επαναστατικού ηρωισμού. Παρ’ ότι οι ιδέες του υποτιμούσαν στην πραγματικότητα τη σημασία της μαζικής δράσης των εκμεταλλευόμενων, οι αγνές επαναστατικές του προθέσεις και ο απαράμιλλος ηρωισμός του τον έκαναν τραγούδι και σύμβολο για τους μαζικούς αγώνες κάθε γενιάς από το θάνατό του έως σήμερα. Έχουμε λοιπόν να διδαχτούμε πάρα πολλά τόσο από το παράδειγμα της εντιμότητας, της αυτοθυσίας και του ηρωισμού αυτού του μεγάλου επαναστάτη, όσο και από τα πολιτικά λάθη του.