
Bήμα διαλόγου
Η γρήγορη φθορά του πρώτου κύματος μέτρων της «κρίσης του χρέους» (μνημόνια και διαρθρωτικές αλλαγές) οδηγούν τμήματα του αστικού πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα να αναζητούν διεξόδους για τις απρόβλεπτες εξελίξεις που φέρνει η οικονομική κρίση για την ευρωζώνη και οι ανταγωνισμοί στην Ε.Ε.
Αν η «επιμήκυνση» είναι το αντάλλαγμα που πλασάρει ήδη η κυβέρνηση ως νίκη στο εσωτερικό, η εναλλακτική εκδοχή που προβάλλεται από τμήματα του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγους Πράσινους κ.ά. είναι αυτή του «κουρέματος» του χρέους μέσω του ελέγχου του. Αυτήν την εκδοχή προβάλλει και υπηρετεί η συγκρότηση της Επιτροπής Λογιστικού Έλεγχου (ΕΛΕ). Σε αυτήν την εκδοχή προσχωρεί -μαζί με τμήματα του ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, τους Οικολόγους Πράσινους- και στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίστοιχες προτάσεις έχει υποστηρίξει με συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία», μέχρι και η Λ. Κατσέλη (επιτροπή σοφών).
Η ΕΛΕ εντοπίζει το πρόβλημα του ελληνικού καπιταλισμού πρωτίστως στο δημόσιο χρέος, και υποστηρίζει επομένως πως μια άλλη φορολογική πολιτική σε βάρος του (μεγάλου) κεφαλαίου, μαζί και με ένα μερικό «κούρεμα» του δημόσιου χρέους αρκεί για να ξεπεραστεί η κρίση. Πρόκειται για καθαρή (αυτ)απάτη –που πέραν των άλλων βασίζεται στην αδυναμία κατανόησης του χαρακτήρα της τωρινής κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού.
Ταυτόχρονα έχουμε να κάνουμε με κραυγαλέα αδυναμία κατανόησης της ίδιας της πολιτικής στόχευσης του «μνημονίου». Το «μνημόνιο» δεν επιχειρεί να επιλύσει ειδικά τα προβλήματα του δημόσιου τομέα και του δημοσίου χρέους, αλλά (ανεπιτυχώς) προσπαθεί να απαντήσει στο συνολικό αναπτυξιακό πρόβλημα του ελληνικού καπιταλισμού και στο συνολικό εξωτερικό του χρέος, με όρους πολέμου ενάντια στη μισθωτή εργασία και διεθνούς-ιμπεριαλιστικής ληστρικής απομύζησης αξίας και υπεραξίας.